Ubezpieczenie zdrowotne to ubezpieczenie na wypadek choroby, wypadku, urazu, zatrucia, bezpośredniego zagrożenia życia itp. Aby być ubezpieczonym, należy co miesiąc opłacać składkę zdrowotną w ZUS.
Kto może korzystać z ubezpieczenia zdrowotnego finansowanego ze środków publicznych?
Istnieją dwa rodzaje ubezpieczenia zdrowotnego w NFZ – obowiązkowe i dobrowolne. Publiczna opieka zdrowotna jest również dostępna dla obu grup NFZ – co to jest NFZ? Publiczna opieka zdrowotna jest dostępna dla cudzoziemców, którzy należą do jednej z następujących grup:
Osoby zatrudnione w Polsce
W Polsce wszystkie osoby legalnie zatrudnione – w tym cudzoziemcy – są objęte obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym. Oznacza to, że pracownik i jego rodzina (małżonek, dzieci, które nie są ubezpieczone np. z powodu braku zatrudnienia) mają prawo do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych w publicznych i prywatnych placówkach medycznych.
Uwaga: Należy jednak pamiętać, że świadczenia zdrowotne w niepublicznych zakładach opieki zdrowotnej są bezpłatne tylko wtedy, gdy ośrodek lub lekarz ma podpisaną umowę z NFZ.
Pracodawca jest zobowiązany do zapewnienia ubezpieczenia zdrowotnego nowo zatrudnionemu pracownikowi. Pracodawca informuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) o nowym pracowniku (co to jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych?). Pracodawca musi wypełnić formularz zgłoszeniowy ZUS ZUA oraz formularz zgłoszeniowy ZUS ZZA. Z dochodów pracownika pracodawca co miesiąc odprowadza do NFZ składki na ubezpieczenie zdrowotne.
Członkowie rodziny ubezpieczonego, w tym członkowie rodziny osób zatrudnionych
Członkowie rodziny osoby ubezpieczonej, którzy mogą korzystać ze świadczeń opieki zdrowotnej na takich samych zasadach jak osoba ubezpieczona, to:
- Dziecko (dziecko własne, dziecko współmałżonka, dziecko przysposobione, wnuk, dziecko, wobec którego ubezpieczony jest opiekunem prawnym lub rodzicem zastępczym) – do ukończenia przez dziecko 18 roku życia lub kontynuacji nauki do ukończenia 26 roku życia; jeżeli dziecko posiada orzeczenie o niepełnosprawności – bez ograniczeń wiekowych;
- Współmałżonek;
- Rodzice i dziadkowie – jeśli prowadzą wspólne gospodarstwo domowe z osobą ubezpieczoną.
Każdy ubezpieczony jest zobowiązany do ubezpieczenia członków swojej rodziny, jeśli nie posiadają oni ubezpieczenia zdrowotnego (np. nie pracują). Ubezpieczenie takie polega na przekazaniu pracodawcy danych członków rodziny.
Dowód ubezpieczenia jako potwierdzenie prawa do świadczeń
Jeśli ktoś jest ubezpieczony dobrowolnie (Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne), musi, po zawarciu umowy o dobrowolnym ubezpieczeniu zdrowotnym z oddziałem wojewódzkim NFZ, ubezpieczyć członków swojej rodziny w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (ZUS).
- Ubezpieczenie zdrowotne dla cudzoziemca oraz uchodźcy (status uchodźcy musi być uznany w Polsce), którzy są objęci programem ochrony uzupełniającej i integracji na podstawie umowy z centrum pomocy rodzinie – program ten jest ważny przez 12 miesięcy. To ubezpieczenie jest przeznaczone dla cudzoziemców, którzy nie są obywatelami Unii Europejskiej (UE) i nie mogą być objęci polskim publicznym ubezpieczeniem zdrowotnym.
- Osoby bezrobotne zarejestrowane w Urzędzie Pracy. Ubezpieczenie może również obejmować członków rodziny zarejestrowanej osoby bezrobotnej, jeśli nie są oni ubezpieczeni
Duchowni .Składki na ubezpieczenie zdrowotne są opłacane przez samych duchownych lub przez władze diecezjalne czy zakonne. - Dzieci. Świadczenia zdrowotne mogą być udzielane dzieciom w wieku szkolnym w ramach opieki gwarantowanej przez szkołę, nawet jeśli pobyt ich rodziców w Polsce jest nielegalny.
- Osoby pozbawione wolności (uwięzione lub zatrzymane).
- Osoby przebywające na terytorium Polski, a ubezpieczone w państwach członkowskich UE lub w Europejskich Stowarzyszeniach Wolnego Handlu (członkami są Liechtenstein, Islandia, Szwajcaria i Norwegia).
Pozostali cudzoziemcy legalnie przebywający w Polsce mają prawo do korzystania z publicznej opieki zdrowotnej, jeśli są dobrowolnie ubezpieczeni. Warunkiem koniecznym do objęcia dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym w NFZ jest posiadanie legalnego miejsca zamieszkania w Polsce. Oznacza to, że cudzoziemiec musi posiadać co najmniej zezwolenie na pobyt w Polsce przez określony czas ( I posiadać dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne).